من در پشت این پست ها می فرارم.مگریزم از خودی که فرا نگرفته ام پذیرفتنش را.در امتداد ایدآل ها حرکت کردن می کشاندم(کشتن) و من هنوز می خواهم و
چقدر کوتاه فکری است اگر ندانیم برخی از حرفها و اعمال ما چه تاثیرات شگرفی دارد.او به ما گفت که چقدر زود رنجید و راست گفت.تن زخمی من طاقت تلنگری را ندارد.
۱۳۸۸ آذر ۱۸, چهارشنبه
من به دنبال هویتم ، اگزیستانسیالیسم. دنبال خودم هستم . بی هیچ شدنی.من می خواهم پذیرای خودم باش و بدانم که چیستم.
من و ترسم هام ، منو ضعف ها ،داشته ها ، نداشته ها ،توانستگی ها و .... هویت ، در یک انکار بزرگ بودن ، خوشحالم که دیگر خواسته هایم را خودم نمی دانم . اما تا کی با نبودن هایم زندگی ؟ تا کی انکار؟ کیستم من ؟ گریز، جدیت و
